Nie wiesz co posiadasz dopóki tego nie stracisz..
Często bywa tak, że narzekamy na to jak nam się układa życie, ale gdy przyjdzie taki moment który zmieni je o 180 stopni, nagle zaczynamy tęsknić za tym co było. Nagle zaczynamy tęsknić za tym poprzednim bo okazuje się że jednak było fajnie.
Ja tak miałam ze studiami. Narzekałam na nie, chciałam je rzucić kilka razy ale jakoś tak doczekałam końca. W poniedziałek się obroniłam, ale tak naprawdę wczoraj doszło do mnie że ja te wyjazdy to jednak lubiłam. Gdy jeździłam w weekendy, szczególnie w te słoneczne ciepłe dni, było mi szkoda ze nie mogę tak jak inni wyjść sobie gdzieś tylko znowu muszę jechać. Teraz mogę wszystko, no prawie, ograniczają mnie tylko dzieci. Jednak te studia to był taki mój prywatny świat, w którym mogłam się odciąć od codzienności.Przebywając na uczelni nie musiałam myśleć o takich rzeczach jak ''co na obiad, trzeba jechać na zakupy, co ja dzisiaj będę robić'', po prostu byłam tylko ja i moje potrzeby. Nie chciałam, to nie szłam na nieobowiązkowy wykład który był zresztą nudny, szłam na kawę, posiedziałam, pogadałam o pierdołach. Jednak było fajnie.
Obecnie zastanawiam się co dalej. Iść na magistra, czy na razie nie, czy kierunek o którym myślę to to czy to chwilowa fanaberia. Boję się iść na studia tylko dla odpoczynku, bo po prostu szkoda na to pieniędzy. Co zrobię, nie wiem, jedynie o czym jestem święcie przekonana to to że muszę od czasu do czasu mieć chwilę tylko dla siebie. Jak to zrobię, nie mam pojęcia, ale znając mnie na pewno coś wymyślę i podzielę się tym tutaj. 😉
Do zobaczenia
Paulina 💗
Ja tak miałam ze studiami. Narzekałam na nie, chciałam je rzucić kilka razy ale jakoś tak doczekałam końca. W poniedziałek się obroniłam, ale tak naprawdę wczoraj doszło do mnie że ja te wyjazdy to jednak lubiłam. Gdy jeździłam w weekendy, szczególnie w te słoneczne ciepłe dni, było mi szkoda ze nie mogę tak jak inni wyjść sobie gdzieś tylko znowu muszę jechać. Teraz mogę wszystko, no prawie, ograniczają mnie tylko dzieci. Jednak te studia to był taki mój prywatny świat, w którym mogłam się odciąć od codzienności.Przebywając na uczelni nie musiałam myśleć o takich rzeczach jak ''co na obiad, trzeba jechać na zakupy, co ja dzisiaj będę robić'', po prostu byłam tylko ja i moje potrzeby. Nie chciałam, to nie szłam na nieobowiązkowy wykład który był zresztą nudny, szłam na kawę, posiedziałam, pogadałam o pierdołach. Jednak było fajnie.
Obecnie zastanawiam się co dalej. Iść na magistra, czy na razie nie, czy kierunek o którym myślę to to czy to chwilowa fanaberia. Boję się iść na studia tylko dla odpoczynku, bo po prostu szkoda na to pieniędzy. Co zrobię, nie wiem, jedynie o czym jestem święcie przekonana to to że muszę od czasu do czasu mieć chwilę tylko dla siebie. Jak to zrobię, nie mam pojęcia, ale znając mnie na pewno coś wymyślę i podzielę się tym tutaj. 😉
Do zobaczenia
Paulina 💗
